*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
Ήταν ιδέα μου; Ή μήπως όχι; Ήταν κατασκεύασμα του νου μου όλα όσα ένιωσα και είδα ή όντως υπήρξαν; Φαντάζομαι το ίδιο θα αναρωτιούνται οι περισσότεροι απ’ όσους δοκίμασαν την εμπειρία των τεχνικών αναπνοής.
Ξεκίνησα να εφαρμόζω την τεχνική στα σημεία (τμηματική τεχνική) ύστερα από μερικές συνεδρίες βελονισμού Su Jok (που είχα με τον θεραπευτή μου Θανάση Δημάκη) για το πρόβλημα της σκολίωσής μου.
Ο ίδιος μου είχε εξηγήσει αναλυτικά τη διαδικασία των αναπνοών, οπότε δε δυσκολεύτηκα να μπω στο κλίμα! Ως τότε ήξερα ότι οι αναπνοές βοηθούν στο να χαλαρώσεις το μυικό σου σύστημα και στην εξάλειψη του πόνου. Αλλά αυτά που αισθάνθηκα όταν εφάρμοσα τις αναπνοές ήταν πολύ πιο έντονα από αυτή την "απλή χαλάρωση".
Κλείνοντας τα μάτια μου, άρχισα να συγκεντρώνομαι στο σημείο από όπου έπρεπε να ξεκινήσω. Για να συγκεντρωθώ καλύτερα, σκεφτόμουν το συγκεκριμένο κάθε φορά μέρος του σώματός μου ως εικόνα (δηλαδή έφερνα την εικόνα μπροστά στα μάτια μου) και ως άγγιγμα (δηλαδή σκεφτόμουν πως κάποιος με ακουμπά στο σημείο εκείνο).
Κάθε φορά που εστίαζα σε ένα σημείο του σώματος, ένιωθα να συγκεντρώνεται το αίμα εκεί ή να κυλά πιο έντονα σε εκείνη την περιοχή. Όταν ολοκλήρωνα τις αναπνοές, το σημείο χαλάρωνε και ένιωθα ένα γλυκό μούδιασμα. Σε όλη τη διάρκεια των αναπνοών, το μόνο που φρόντιζα να ακούω ήταν η δυνατή εισπνοή και εκπνοή μου. Συνέχισα τις αναπνοές και στα υπόλοιπα σημεία έως ότου το σώμα μου χαλαρώσει αρκετά.
Ολοκληρώνοντας τη διαδικασία, ένιωθα το σώμα μου σαν ένα ενιαίο σύνολο (σαν ένα και μοναδικό μυ) που αναπνέει συγχρονισμένα από πάνω μέχρι κάτω. Άνοιξα τα μάτια μου και παραμένοντας ήρεμη, άρχισα να αναπνέω πιο αργά και πιο ήπια από πριν (όπως κατά τον ύπνο).
Τότε στις άκρες του οπτικού μου πεδίου άρχισε να δημιουργείται μια ομίχλη, η οποία σταδιακά γέμισε όλη την εικόνα μπροστά μου. Εκείνη τη στιγμή χαμογέλασα, σαν να ήξερα ότι κάνω κάτι απόλυτα σωστό! Και όντως ήταν! Αισθανόμουν ότι έχω τη δύναμη να κάνω τα πάντα! Είχα την αίσθηση ότι το σώμα μου είναι ελαφρύ σαν πούπουλο και η σπονδυλική μου στήλη σαν λάστιχο!
Προσπάθησα να παραμείνω σε αυτήν την κατάσταση για όσο διαρκούσε αυτό το ευχάριστο, καθαρό και γαλήνιο αίσθημα. Όταν αποφάσισα να σηκωθώ, το μόνο που δεν υπήρχε από τα παραπάνω ήταν η ομίχλη! Αισθανόμουν το σώμα μου απίστευτα ευλύγιστο και ζωντανό!
Δεν ένιωθα καθόλου την πίεση της βαρύτητας στα κόκκαλά μου. Είχα ένα αίσθημα ευφορίας και ικανοποίησης, σαν να είχα διώξει από το σώμα μου οτιδήποτε με βάραινε ή ήταν βλαβερό. Κι έτσι συνέχισα να αισθάνομαι σε όλη τη διάρκεια της μέρας!
Αυτή ήταν η πρώτη εμπειρία μου με τις αναπνευστικές τεχνικές και από τότε συνεχίζω να τις επαναλαμβάνω, ΝΙΩΘΟΝΤΑΣ αυτά που άνετα και χαμογελαστά μου εξηγούσε ο Θανάσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου